همیشه لحظه ی باران به فکر چشم تو ام

رسیده ام به خداوند با رسیدن تو

بیا که گل بدهم وقت بوسه چیدن تو

 

من آنقدر به تو وابسته ام که میدانم

یکی دو روزه مرا می کشد ندیدن تو

 

همیشه لحظه ی باران به فکر چشم تو ام

به قطره قطره ی از آسمان چکیدن تو

 

همیشه از همه ی آنچه دوستش داری

ندیده است کسی غیر دل بریدن تو

 

نشسته ایم کنار تو غرق آرامش

نشسته ایم پس از سال ها دویدن تو

 

تو را چگونه خدا آفریده این همه خوب

چقدر حوصله می خواهد آفریدن تو...

طیبه عباسی

می روم با اشک از پس کوچه های آه بالا

می روم با اشک از پس کوچه های آه بالا

رودم و دست طلب دارم به سوی ماه بالا

 

سر به سوی سجده بردم، رفت آه اما چگونه ؟

مثل موجی بی سرو پا گاه پایین گاه بالا

 

نردبان توبه هایم را اگر نشکسته بودم

رفته بودم تا خودت با این پل کوتاه بالا

 

راه گم کردم ولی در آسمان رحمت تو

می رود حتی دعای مردم گمراه بالا

 

بی گمان خالی نباید بازگردانند سویم

دست هایی را که آوردم به یا الله بالا...

طیبه عباسی