می روم با اشک از پس کوچه های آه بالا

می روم با اشک از پس کوچه های آه بالا

رودم و دست طلب دارم به سوی ماه بالا

 

سر به سوی سجده بردم، رفت آه اما چگونه ؟

مثل موجی بی سرو پا گاه پایین گاه بالا

 

نردبان توبه هایم را اگر نشکسته بودم

رفته بودم تا خودت با این پل کوتاه بالا

 

راه گم کردم ولی در آسمان رحمت تو

می رود حتی دعای مردم گمراه بالا

 

بی گمان خالی نباید بازگردانند سویم

دست هایی را که آوردم به یا الله بالا...

طیبه عباسی